بیماری لثه به معنی عفونت لثه ها است و می‌تواند بر ساختار استخوانی که دندان‌ها را نگه می‌دارد تاثیر بگذارد. در موارد شدید، می‌تواند باعث افتادن دندان‌ها شود. سیگار کشیدن یکی از دلایل مهم بیماری شدید لثه می‌باشد.
بیماری لثه با باکتری‌هایی (میکروب‌ها) بر روی دندان‌ها آغاز می‌شود که به زیر لثه‌ها می‌روند. در صورتی که میکروب‌ها برای مدت زمان زیادی بر روی دندان‌ها بمانند، لایه‌هایی از جرم و رسوبات (جرم سخت شده) ایجاد می‌شوند. این امر منجر به بیمار زود هنگام لثه به نام ژنژیویت یا التهاب لثه خواهد شد.
هنگامی که بیماری لثه بدتر می‌شود، لثه‌ها می‌توانند از دندان‌ها جدا شده و فضایی عفونی ایجاد کنند. این وضعیت بیماری شدید لثه است که پریودنتیت نیز نامیده می‌شود. استخوان و بافتی که دندان‌ها را در محل نگه می‌دارند می‌توانند دچار گسیختگی شوند و در این صورت دندان‌ها لق شده و نیاز به کشیدن آنها خواهد بود.
در صورتی که مشکوک به بیماری لثه هستید به دندانپزشک مراجعه کنید؛ زیرا هرچه زودتر اقدام به درمان کنید، نتیجه‌ی بهتری خواهد داشت. التهاب لثه می‌تواند منجر به آسیب به بافت و استخوانی که دندان‌ها را نگه می‌دارد، شود و ممکن است در طول زمان شدیدتر گردد. این احتمال وجود دارد که بیماری لثه داشته باشید و هیچ نشانه‌ی هشدار دهنده‌ای وجود نداشته باشد. به همین دلیل است که معاینه‌ی منظم دندان‌ها و لثه‌ها بسیار مهم است. کلینیک دندانپزشکی ویستا بسته به نوع بیماری و شدت پیشرفت آن روش‌های درمانی را ارائه می‌کنند. برای دریافت رزرو نوبت از متخصصین ما برای بررسی مشکلات لثه می‌توانید با شماره‌های 02122027384 و 02122023658 تماس حاصل فرمایید.
انواع بیماری لثه
التهاب لثه
ژنژیویت یا التهاب لثه ساده‌ترین نوع از بیماری های لثه است. در صورتی که دچار التهاب لثه باشید، به این معنی است که لثه‌ها تحریک شده‌اند که اغلب در اثر وجود جرم می‌باشد. جرم یا پلاک ماده‌ی نرم و چسبنده‌ای است که ناشی از باکتری‌هایی می‌باشد که می‌توانند بر روی دندان‌ها جمع شوند.
اگر جرم‌ها را بطور منظم از روی دندان‌ها پاک نکنید، می‌توانند به زیر لثه‌ها برسد. این امر می‌تواند موجب تحریک لثه‌ها شود. لثه‌ها ممکن است قرمز، متورم و هنگام مسواک زدن دچار خونریزی شوند.
اگر جرم‌ها را از بین ببرید و از دندان‌ها و لثه‌های خود به خوبی مراقبت کنید، احتمال اینکه بهبود یابند بسیار بیشتر است. اگر جرم‌ها بطور مناسب از بین نروند، ممکن است دچار بیماری جدی‌تر لثه به نام پریودنتیت شوید.
پریودنتیت
در صورت عدم درمان ژنژیویت، ممکن است التهاب به رباط‌ها و استخوان‌هایی که دندان‌ها را در محل خود نگه می‌دارند، گسترش پیدا کند. این وضعیت پریودنتیت نام دارد. ممکن است لثه‌ها از دندان‌ها جدا شوند و پاکت‌هایی به جا بماند. این پاکت‌ها باعث گیر افتادن پلاک شده که دسترسی به آنها با مسواک ممکن نمی‌باشد.
در طول زمان، پلاک‌ها سخت شده و تبدیل به جرم می‌شوند. این امر می‌تواند باعث تحریک و عفونت بیشتر شود. به تدریح پاکت‌ها می‌توانند عمیق‌تر شده و تمیز کردن آنها دشوارتر شود که باعث بدتر شدن مشکل خواهد شد. اگر عفونت شدید باشد ممکن است چرک در زیر لثه‌ها جمع شود (که به عنوان آبسه شناخته می‌شود).
پریودنتیت می‌تواند باعث شود که لثه‌ها از روی دندان‌ها به عقب حرکت کنند (تحلیل لثه). این شرایط می‌تواند مقداری از ریشه‌های دندان‌ها را نمایان کند و باعث حساسیت آنها شود. اگر دچار تحلیل استخوان باشید، ممکن است دندان‌ها لق شوند. در صورت عدم درمان به مدت چند سال احتمالاً برخی از دندان‌های خود را از دست خواهید داد.
پریودنتیت را نمی‌توان بطور کامل درمان کرد. اما نیاز به درمان خواهید داشت و در آینده باید به خوبی نخ دندان بکشید و مسواک زدن را رعایت کنید. در این صورت هرگونه آسیب بیشتر به دندان‌ها و لثه‌ها آهسته‌تر شده و یا ممکن است متوقف شود.
ژنژيويت زخمي نكروزدهنده حاد (ANUG)
ANUG که دهان خندق نیز نامیده می‌شود یک نوع شدید بیماری لثه است که بطور ناگهانی رخ می‌دهد. این بیماری باعث تورم، زخم (افت دهان)، بوی بد دهان و درد می‌شود.
علائم بیماری لثه
ممکن است ندانید که دچار بیماری لثه هستید زیرا همیشه دردناک نمی‌باشد. به همین دلیل باید بطور منظم جهت معاینه به دندانپزشک مراجعه نمایید.
معمولاً اولین نشانه‌های التهاب لثه عبارتند از:
- خونری لثه هنگام مسواک زدن دندان‌ها
- لثه‌های قرمز و متورم
در صورتی که التهاب لثه تبدیل به پریودنتیت شده باشد، ممکن است علائم زیر را داشته باشید:
- بوی بد دهان
- مزه‌ی بد دهان
- حساسیت و تحلیل لثه
- لقی دندان
- آبسه لثه (چرکی که زیر لثه جمع می‌شود)
علائم ژنژيويت زخمي نكروزدهنده حاد (ANUG) عبارتند از:
- زخم‌های بسیار دردناک که به راحتی دچار خونریزی می‌شوند.
- بوی بد دهان
- طعم فلز در دهان
- مشکل در بلعیدن یا صحبت کردن
- وجود بزاق زیاد در دهان
- احساس ناخوشی کلی- احتمالاً همراه با تب
تشخیص
دندانپزشک معمولاً می‌تواند التهاب لثه‌ها را با نگاه کردن به دندان‌ها تشخیص دهد. در صورتی که دندانپزشکی مشکوک شود که دچار پریودنتیت هستید، ممکن است بطور کامل دهان را معاینه کند. وی با یک پروب پریودنتال علائم بیماری لثه را کنترل خواهد کرد. این وسیله یک ابزار اندازه‌گیری فلزی نازک و کوچک است. با این روش می‌توان عمق و فاصله‌ی بین دندان‌ها و لثه‌ها را اندازه گرفت.
همچنین ممکن است نیاز به تهیه تصاویر رادیوگرافی برای کنترل وضعیت دندان‌ها و استخوان فک باشد.
درمان بیماری لثه
پریودنتیکس یک شاخه‌ی تخصصی از دندانپزشکی است که مربوط به پیشگیری و درمان بیماری‌های لثه و استخوان‌های اطراف دندان‌ها می‌باشد. این بیماری‌ها عبارتند از التهاب لثه‌ها و پریودنتیت که یک عفونت باکتریایی است و می‌تواند الیاف و استخوان‌هایی که دندان‌ها را در محل خود نگه می‌دارند از بین ببرد. این مشکلات در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به از دست رفتن دندان شود. عفونت‌های لثه‌ها حتی مرتبط با بیماری قلبی، سکته مغزی و دیابت نیز هستند. روش‌های زیر برای درمان بیماران مبتلا به بیماری‌های لثه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
جرم‌گیری و تسطیح ریشه
درمان غیر جراحی پریودنتال یا جرم‌گیری و تسطیح ریشه ممکن است تنها درمانی باشد که در این شرایط لازم می‌باشد. جرم‌گیری درمانی برای از بین بردن پلاک‌های سخت شده، رسوبات و باکتری‌ها از پاکت‌های لثه که در بیماری‌های پریودنتال اطراف دندان‌ها شکل می‌گیرند، است. تسطیح ریشه شامل پاک کردن و صاف کردن سطوح ریشه‌ها است بطوری که بافت لثه بتواند محکم‌تر به ریشه متصل شود. این امر می‌تواند حساسیت را کاهش دهد و از افتادن دندان جلوگیری کند.
در هنگام نیاز، جرم‌گیری بعد از استفاده از آنتی‌بیوتیک موضعی که برای کمک به بهبودی پاکت‌های داخل لثه اعمال می‌شود، انجام می‌گیرد.
بعد از اتمام جرم‌گیری و بهبود لثه‌ها، انجام یک برنامه‌ی منظم نگهداری برای جلوگیری از برگشت عفونت در بافت‌های لثه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. دندانپزشک یک برنامه‌ی نگهداری ۳، ۴ یا ۶ ماهه را بر اساس مرحله‌ی بیماری و واکنش بافت لثه توصیه می‌کند. مراقبت عالی و مستمر برای پیشگیری از پیشرفت بیماری اهمیت زیادی دارد.
آنتی بیوتیک
در برخی موارد شدید پریودنتیت ممکن است دندانپزشک یک دوره‌ی کوتاه مدت آنتی‌بیوتیک را برای کمک به درمان عفونت در لثه‌ها تجویز کند. نمونه‌هایی از داروهایی که اغلب برای این نوع عفونت لثه تجویز می‌شوند شامل مترونیدازول و داکسی سایکلین هستند که معمولاً سه بار در روز و به مدت سه روز مصرف می‌شوند.
جراحی پریودنتال
اگر بافت لثه‌ی اطراف دندان‌ها بسیار ناسالم شده باشد یا به شدت دچار خوردگی باشد بطوری که درمان‌های غیر جراحی به تنهایی باعث ترمیم نشوند، ممکن است جراحی پریودنتال در نظر گرفته شود. مراجعه به دندانپزشک جهت معاینه‌ی کامل پریودنتال اطلاعاتی را برای تصمیم‌گیری در مورد بهترین برنامه‌ی درمانی در اختیار شما قرار خواهد داد. درمان شما و اقدامات مراقبتی بعد از آن را می‌توان با حداکثر راحتی به اتمام رساند. در موارد شدید که جراحی پریودنتال نمی‌تواند ساختارهایی که دندان را در محل خود نگه می‌دارد، ترمیم کند، ممکن است نیاز به کشیدن دندان باشد. اگر یک یا چند دندان خود را از دست داده باشید، ایمپلنت دندان می‌تواند یک گزینه‌ی مناسب برای ترمیم لبخند شما باشد.
ایمپلنت دندان
اگر در اثر بیماری پریودنتال، ضربه یا دلایل دیگر یک یا چند دندان خود را از دست داده باشید، ممکن است به ایمپلنت دندان علاقه‌مند شوید. ایمپلنت دندان اساساً یک ریشه‌ی دندان مصنوعی و با تکنولوژی بالا است که از طریق جراحی وارد استخوان فک بالا یا پایین می‌گردد تا بتوان یک روکش، بریج یا دندان مصنوعی را بر روی آن نصب کرد. ایمپلنت‌های دندانی ظاهر و عملکرد طبیعی دندان‌های از دست رفته را باز می‌گردانند، بطوری که بتوانید با اعتماد به نفس صحبت کنید، غذا بخورید و زندگی کنید.
برای درمان بیماری های لثه روش های دیگری ازجمله عمل جراحی فلپ، پیوند بافت نرم و پیوند استخوان نیز وجود دارد.